(Meerdere afbeeldingen zijn ingekleurd) (Under construction)
Deel Citroen DS in sleutelruimte
|
Deel Citroen DS
|
Zelfgebouwde sleutelruimte, Bovendijk, Kwintsheul
|
Citroen DS met dochter Gerrie
|
Één van de hobby's van Merardus E. Hoeijenbos was sleutelen aan auto's waarbij onder meer de Citroën ID/DS de grootste aandacht kreeg. In een zelfgemaakte garage welke hij bij een tomatenkwekerij (tuinder) in Kwintsheul mocht neerzetten presteerde hij het om twee delen van verschillende Citroëns aan elkaar te (laten) puntlassen en deze weer zodanig op te bouwen dat deze werd goedgekeurd door de Rijksdienst voor het wegverkeer (RVW). Hij heeft nog jaren met deze auto gereden. Deze droeg het kenteken XX-94-66. Later zou bij een andere tuinder een garage worden gebouwd waar verder uitgebreid aan Citroëns werd gesleuteld. Overigens droeg een Chevrolet, welke ca. 1959 werd aangeschaft in Breskens, het kenteken NP-30-08.
Op deze webpagina staat de verbintenis tussen de familie Hoeijenbos- en Uijl centraal, waarbij verder in het bijzonder de activiteiten van Merardus E. Hoeijenbos en zijn gezin worden weergegeven, veelal in de vorm van krantenartikeltjes en afbeeldingen.
|
|
bezoekers sinds 7 maart 2021
|
|
Meerdere afbeeldingen zijn ingekleurd.
Uijl
Uijl logo, uit gehouwen in een 8 cm dik eiken houten blad en daarna met een high gloss Epoxy af gegoten als tafel / werkblad van The Sea Shepherd Tattoo shop in Amsterdam (Bron: JanCarelKoster).
Familiewapen UIJL (Bron: Nederlandse Genealogische Vereniging)
Uijl, Ouwerkerk (Schouwen-Duiveland), Zeeland, Nederland, 1840 Uijl, Zierikzee (Schouwen-Duiveland), Zeeland, Nederland, Bron: Heraldische DataBank (HDB), een product van het Centraal Bureau voor Genealogie (CBG) die de rijke Nederlandse familieheraldiek in kaart brengt. Heraldische beschrijving: Naam: Uijl, Uyl Nummer: 1801 - Bron: HMUSNL042159 Type Muschart Wapenomschrijving: 38P Keper vergezeld van boven en beneden hetzelfde, vogels. |
Familiewapen Hoejenbos
Heraldische beschrijving:
Wapen: in zilver een blauwe leeuw, rood getongd en genageld. Helm: aanziend. Wrong: blauw en zilver. Helmteken: een vlucht, doorsneden van blauw en zilver. Dekkleden: blauw, gevoerd van zilver. Plaats - Wapenvoerder Hoeijenbos Naam Hoeijenbos, Hoejenbos, Voorlopig Opmerking Dit familiewapen wordt toegeschreven aan Hendrik Janszn. Hoejenbos, ged. 21-12-1710 te Nieuwpoort (Z-H), zoon van Jan Hendriks Hoejenbos, geb. 8-11-1691 te Nieuwpoort. Bestandsnaam 1800 - Hoeijenbos01 Nummer HDATNL030287 Bron of boek Aftekening op basis van het lakzegel in de CBG-collectie Steenkamp-Damstra. Type Heraldische Databank |
|
|
|
|
|
A.driaan UIJL & (1909 ) Adriana A. van Tiggelen
|
(1900 ) Trouwfoto G.errigje Uittenbogaard & Abraham A. Hoeijenbos
|
Adriaan UIJL, Geboren op 20 maart 1883 - Poortvliet Overleden op 17 oktober 1968 - Bergen op Zoom , leeftijd bij overlijden: 85 jaar oud Winkelier / Portier
|
Adriana Antonetta van TIGGELEN (Sjaan), Geboren op 5 juli 1891 - Poortvliet, Overleden op 13 maart 1977 - Breda , leeftijd bij overlijden: 85 jaar oud. Begraven - Tholen (Algemene Begraafplaats
|
Gerrigje UITTENBOGAARD
Geboren op 22 november 1878 - Ameide
Overleden op 5 mei 1952 - Ameide , leeftijd bij overlijden: 73 jaar oud
|
Abraham Antonie HOEIJENBOS
Geboren op 23 november 1875 - Ameide
Overleden op 20 juni 1965 - Ameide , leeftijd bij overlijden: 89 jaar oud
Hoepelmaker
|
|
Ouders van Cornelia Marina UIJL (Corrie)
Ouderlijk huis Poortvliet (eiland Tholen) |
Ouders van Merardus Elize Hoeijenbos (Merard)
Ouderlijk huis Ameide, Lekdijk (Alblasserwaard) |
|
Afbeeldingen Corrie, periode voor huwelijk
|
Afbeeldinge Merard, periode voor huwelijk
|
|
Cornelia Marina UIJL (Corrie)
Op 1 augustus 1945 werd in de Beschikking nopens het Wapen der Koninklijke Marechaussee bepaald dat de organisatie zoveel als mogelijk zou worden hersteld in de oude vorm van voor de Tweede Wereldoorlog en werden ook de taken omschreven. Het wapen werd belast met het geven van bijstand aan de politie, de verzorging van de grensbewaking en militaire politiezorg. Bij brief van 5 oktober 1945 deelde de minister van Oorlog mede, waaruit het Wapen der Koninklijke Marechaussee uiteindelijk diende te bestaan.
|
<--- & --->
Gehuwd op 25 april 1946, Bergen op Zoom,
|
Merardus Elize Hoeijenbos (Merard)
Merardus E. Hoeijenbos
Globaal:
M.E. Hoeijenbos
|
1939 Militaire dienstplicht
|
|
|
1940 Aanstelling Wapen der Marechaussee van 2-9-1940 tot 16-6-1944
|
Op 2-9-1940 treedt Merardus toe tot het Wapen der Marechaussee voor de duur van 6 jaren en wordt in Zuiddorpe (Zeeuws-Vlaanderen) geplaatst. De wordt opgesteld door marechaussee Gerrit Willem Eman (24-8-1905) en mede ondertekend door de Inspecteur der Marechaussee A.W. de Koningh en later op 20-4-1940 door de Kapitein der Marechaussee, commandant IIIe Divisie,
Jacobus (Koos). Hoytema van Konijnenburg (19-2-1902 – 4-4-1974) |
Zuiddorpe, Hoofdweg-Zuid. Boer verplaatst runderen (Bron: mooizuiddorpe.nl)
|
1942 Eedaflegging
|
Merardus legt op 24-4-1942, in de 2eWO, bij de Kantonrechter te Terneuzen, de eed af ter verkrijging van opsporingsbevoegdheid, mede ondertekend door, Commandant IIIe Divisie, b.a. Kapitein J. Hoytema van Konijnenburg, die eveneens medeondertekenaar was bij zijn toetreding dd 2-9-1940 tot het Wapen der Marechaussee.
|
August Willem de Koningh (11-3-1885 Geertruidenberg - 15-1-1969 Den Haag) in 1940 Inspecteur der Marechaussee en in 1946 Algemeen Inspecteur der Rijkspolite, medeondertekenaar bij de aanstelling van Merardus bij de respectievelijke diensten.
|
|
|
Met de Verordening Organisatie Politie (31 december 1942) werd de derde en beslissende fase in gang gezet. Met deze verordening bracht de bezetter een reorganisatie op gang die per 1 maart 1943 van kracht werd. Ondanks dit feit, waren omstreeks deze datum evenwel alleen nog maar de hoogstnodige maatregelen getroffen en stonden de meeste punten enkel nog op papier. Het zou b.v. nog tot december 1943 duren voordat de burgemeester van Amsterdam zijn zeggenschap over de gemeentepolitie metterdaad moest overgeven aan de politiepresident. De per 1 maart 1943 in gang gezette reorganisatie voltrok zich tegen de achtergrond van de omslag aan de fronten in de Sovjet-Unie en Noord-Afrika. De Gemeenteveldwacht werd in december 1942 opgeheven. Gemeentepolitie en Marechaussee bleven bestaan en werden in sterkte uitgebreid. Met deze maatregelen was de eerste Duitse aanzet tot de reorganisatie van de Nederlandse politie voltooid. De totale sterkte van de Nederlandse politie bedroeg in oktober 1940 ongeveer 20.200 man (Bron: Voorproeve van een geschiedenis van de Nederlandse politie, Prof. dr. C. Fijnaut)
|
|
1e (Algemeen) Inspecteur-(Generaal) van (Korps) van/der Rijkspolitie
Kort na de bevrijding kwam het Nederlandse bestuur tot de conclusie dat er na de oorlog één rijkspolitiekorps moest komen. Eind november 1945 was dit besluit definitief en moest worden uitgezien naar een Inspecteur voor het gloednieuwe korps Rijkspolitie. De keuze viel op de oudgediende De Koningh. Achter de schermen was er wel verzet, vooral uit de eigen kring. Er waren verwijten te horen dat de man in de oorlog te veel en te ver met de Duitsers was opgetrokken en dat hij eerder had moeten afhaken. (Bron: politieacademie.nl | Jos Smeets)
Ondanks de dissonante geluiden kon De Koningh zijn carrière nog verder voortzetten als eerste Algemeen Inspecteur van het korps Rijkspolitie. In 1950 nam hij, 65 jaar oud, afscheid van het korps dat tot 1993 zou blijven bestaan. Hiermee werd een bijzondere loopbaan afgesloten die langs bijna alle politiekorpsen ging, militair en burgerlijk, die ons land in deze periode gekend heeft.
Kort na de bevrijding kwam het Nederlandse bestuur tot de conclusie dat er na de oorlog één rijkspolitiekorps moest komen. Eind november 1945 was dit besluit definitief en moest worden uitgezien naar een Inspecteur voor het gloednieuwe korps Rijkspolitie. De keuze viel op de oudgediende De Koningh. Achter de schermen was er wel verzet, vooral uit de eigen kring. Er waren verwijten te horen dat de man in de oorlog te veel en te ver met de Duitsers was opgetrokken en dat hij eerder had moeten afhaken. (Bron: politieacademie.nl | Jos Smeets)
Ondanks de dissonante geluiden kon De Koningh zijn carrière nog verder voortzetten als eerste Algemeen Inspecteur van het korps Rijkspolitie. In 1950 nam hij, 65 jaar oud, afscheid van het korps dat tot 1993 zou blijven bestaan. Hiermee werd een bijzondere loopbaan afgesloten die langs bijna alle politiekorpsen ging, militair en burgerlijk, die ons land in deze periode gekend heeft.
1944 Huis van Bewaring 's-Hertogenbosch | Kamp Vught
1944 Ontslag Kamp Vught
1944 Ondergedoken
(Bron: Arolsen archief)
Het Arolsen-archief is 's werelds meest uitgebreide archief over de nationaal-socialistische vervolging. De documenten zijn verzameld om het lot van de slachtoffers van vervolging te verduidelijken. Ze bevatten informatie over slachtoffers van de Holocaust en gevangenen uit concentratiekampen, over buitenlandse dwangarbeiders en over de overlevenden die probeerden hun leven als ontheemden weer op te bouwen.
1944 Ontslag bij Staatspolitie
|
Kamp Vught (officieel Duits: Konzentrationslager Herzogenbusch) was een van de drie Duitse concentratiekampen in Nederland tijdens de Tweede Wereldoorlog. Kamp Vught bevond zich in Vught nabij de recreatieplas de IJzeren Man. Het heeft ruim twee jaar als concentratiekamp gefunctioneerd. Nic Hoeijenbos was vanaf kamp Amersfoort hier naartoe overgebracht. Merardus E. Hoeijenbos heeft hier eveneens verbleven vanwege het onderbrengen van een onderduiker.
Rechtsherstel
(Bron: Arolsen archief)
|
- Vanaf mei 1945 (na de bevrijding) tot 1-7-1946 werkzaam bij de POD (Politieke Opsporingsdient) District Dordrecht en later PRA (Politieke Recherche Afdeling) te Gorinchem.
De Nederlandsche politie; no 15, dd 01-08-1944
|
In een door de Directeur Generaal van Politie, lid van de NSB en Germaansche SS, Ynto de Boer (1904 - ) ondertekende en op 27-6-1944 gedateerde brief wordt Merardus ontslag verleend als wachtmeester der Staatspolitie. Als reden hiervoor wordt opgegeven dat hij een misdrijf heeft gepleegd waarvoor onherroepelijk veroordeeld tot een vrijheidsstraf. Later zal blijken dat dit een misdrijf tegen de bezetter was. Dit ontslag, met vele andere politiefunctionarissen wordt aangekondigd in 'De Nederlandsche politie'; officieel orgaan van den Kameraadschapsbond der Nederlandsche Politie, jrg 2, 1944, no 15, dd 01-08-1944.
|
1945 Afdeling Gorinchem van de Landelijke vereniging van ex - politieke gevangenen uit de bezettingstijd (VEPG)
|
Nederlandse Vereniging van Ex-Politieke Gevangenen uit de bezettingstijd (Expogé)
In oktober 1944 maakte de SS gebruik van een overhaast ingerichte SS kazerne 'Hollandia' in de suikerfabriek aan de Arkelsedijk om verzetstrijders die waren verraden opgepakt via een geheime lijst, die in opdracht was opgesteld door NSB Burgemeester ir H. Holtke (02.10.1943/15.10.1944) en zijn N.S.B Kringleider Bakker in mei/juni 1944, af te voeren naar Duitsland (Bron: www.vvsvw.nl/zwarte-bladzijden-kende-gorinchem-svw-in-1940-1945-2e-wereldoorlog/).
Na de oorlog wordt hetzelfde adres van de door de Duitsers als kazerne ingerichte suikerfabriek 'Hollandia in een krantenartikel vermeld als adres waar 'alle ex-politieke gevangenen zich met naam een adres kunnen op geven, bij Merardus E. Hoeijenbos (Bron: De Partisaan, dd 20-11-1945) 
Voorlopige bestuur o.a. Maaike MIK (30-12-1899) (Bron: De Partisaan, dd 20-11-1945)
|
Merardus E. Hoeijenbos is in de periode van de oprichting van deze vereniging woonachtig in Gorinchem, welk adres op zijn huwelijksaankondiging vermeld staat, t.w. april 1946, Struisvogelstraat 3 (Bron: De Partisaan, dd 14-3-1946)
De vereniging Expogé is voortgekomen uit de Nationale Unie van Oud-Gevangenen die op 8 april 1945 in het bevrijde Zuiden werd opgericht. Het groeide uit tot een landelijke organisatie met regionale afdelingen. Expogé wilde bijdragen aan de wederopbouw van Nederland, de sociale verzorging van ex-politieke gevangenen en nabestaanden, hulp bij zuivering en berechting en het opsporen van vermisten. In 1949 nam prins Bernhard het beschermheerschap op zich. Het orgaan van Expogé is Aantreden.
Op het Kazerneplein, met de toegang aan de Struisvogelstraat, stonden tot 1970 de Willemskazerne en de Citadelkazerne. Genoemd adres staat vermeld op de huwelijksaankondiging van Merardus E. Hoeijenbos, april 1946.(http://www.oud-gorcum.nl/images/stories/hrog/hrog-006.pdf)
|
1946 POD (Politieke Opsporingsdient) District Dordrecht en later PRA (Politieke Recherche Afdeling)
Identiteitsbewijs M.E. Hoeijenbos van de Politieke Opsporingsdienst (POD) (Bron: Archief Dordrecht)
(Bron: Gereformeerd Gezinsblad, dd 17-12-1949)
|
Aangehouden NSB-burgemeester(s) die 'luchten' op de binnenplaats van de kazerne te Gorinchem, dd 31-7-1945. Voor hen staat Marechaussee Merardus E. Hoeijenbos, werkzaam voor de POD/PRA. Uiterst links de NSB-burgemeester P.H. Oldemans van Uythoven van Alblasserdam en Oud-Alblas, bij wie later de doodstraf is geëist. In het midden staat zijn vriend De Klerk (Foto privécollectie familie Hoeijenbos)
Op een afbeelding is te zien dat Marardus E. Hoeijenbos als Marechaussee voor de PRA werkzaamheden verricht. Merardus staat met drie NSB-burgemeesters (mogelijk) op een binnenplaats van de kazerne in Gorinchem, dd 31-7-1949. Zij worden daar kennelijk 'gelucht'. Uiterst links staat NSB-burgemeester P.H. Oldemans (van Uythoven) van Alblasserdam. Hem is later de doodstraf geëist. Echter doordat hij tijdens de verhoren niet correct is behandeld wordt de doodstraf niet door de rechter gevolgd. Één van de incorrectheden die tijdens de terechtzitting naar voren is gebracht is het feit dat hij aan zijn armen opgehangen werd. In het middden staat De Klerk afgebeeld. De Klerk is een vriend van Oldemans die een tuindersbedrijf in Hendrik Ido Ambacht runt. Oldemans haalt De Klerk naar Alblasserdam en geeft hem een controlerende functie. Oldemans vordert voor hem het oude herenhuis van Dirkje Smit, boven op de Blokweerstoep.
(Bron: De Waard in Oorlogstijd door A. Korpel) 
In 1944 benoemde Koningin Wilhelmina Prins Bernhard tot bevelhebber van de Nederlandsche Strijdkrachten en van de Binnenlandsche Strijdkrachten.
Mogelijk dat het vorenstaande, dan wel dat dit een deel is van de activiteiten die Merardus in en/of vlak na de 2e Wereldoorlog heeft gepleegd / ondernomen.
|
Dankbetuiging van Prins Bernhard in zijn functie als Bevelhebber der NL-Strijdkrachten aan Merardus E. Hoeijenbos (Bron: privécollectie familie Hoeijenbos)
|
Inhoud brief:
De voor een gedeelte te lezen tekst is als volgt: Van de kop is uitsluitend op te maken dat het schrijven afkomstig is van de Bevelhebber der Nederlandsche Strijdkrachten. Verder: "Bij uw uittreden uit den actieven dienst bij de Binnenlandsche Strijdkrachten is het mij een behoefte u langs dezen weg mijn erkentelijkheid en mijn dank uit te spreken voor de toewijding en de belangrijke diensten, welke u ten behoeve van ons land hebt betoond. Ik hoop dat u ook in de toekomst met dezelfde toewijding uw diensten aan het Nederlandsche volk ten nutte zult kunnen maken.
Mijn beste wenschen voor uw verdere levensloop mogen U vergezellen. Bernhard" |
1-1-1946 Aanstelling als wachtmeester der Rijkspolitie / Rijksveldwachter standplaats Ameide (Alblasserwaard)
|
Op dd 1-1- 1946 wordt Merardus bij de Algemeen Inspecteur der Rijkspolitie aangesteld als wachtmeester in zijn geboorteplaats Ameide. Wederom mede ondertekend door A.W. de Koningh, als Algemeen Inspecteur van Rijkspolitie.
Op dd 6-11-1947 de eed afgelegd bij de Dirigerend Officier der Rijkspolitie, 3e klasse, A.J. van Thiel. Op dd 8-1-1948 door de Kantonrechter te Gorinchem beëdigd als Rijksveldwachter. Ameide (Alblasserwaards: Termei) is een stad en voormalige gemeente in de gemeente Vijfheerenlanden, in de Nederlandse provincie Utrecht. Het ligt in het noordoosten van de Alblasserwaard en heeft 3300 inwoners (2018). Ameide wordt in het noorden door de rivier de Lek en in het oosten door de Oude Zederik begrensd. Aan de noordwestkant grenst Tienhoven aan de Lek aan Ameide. Ameide en Tienhoven aan de Lek vormen een eenheid binnen de gemeente Vijfheerenlanden. Onderdeel van Ameide is de buurtschap Sluis. Naar alle waarschijnlijkheid is Ameide de oudste nederzetting in de Alblasserwaard en behoorde het tot de oudste steden van Holland.
Op het punt waar de Voorstraat op de Lekdijk uitkomt heb je een mooi uitzicht over de rivier waar grote vrachtschepen traag hun weg zoeken. Vanaf de loswal vertrekt in de zomermaanden het voetveer De Overkant naar Lopik aan de overzijde van de rivier. Een groot succes, in de zomermaanden is het een drukte van belang op en rond het pontje. Vanaf het TOPpunt (Toeristisch Overstap Punt) starten tal van fiets- en wandelroutes door de lblasserwaard.
(Bron: Bartho Hendriksen) |
|
1946 - Standplaats Hoornaar (Alblasserwaard)
|
Gedrag tijdens bezettingstijd
Hoornaar vanaf 1-7-1946 als wachtmeester der Rijkspolitie (postcommandant).
Op grond van ancienniteit, vakbekwaamheid, karakter en gedrag tijdens bezettingstijd is Merardus gestart als wachtmeester bij het Korps Rijkspolitie, mi.v. 1-1-1946 Merardus E. Hoeijenbos (1919 - 2006 ) als wachtmeester der Rijkspolitie in Hoornaar onder burgemeester M. W. Schakel (1917 - 1997) (BM is o.m verzetsstrijder 'Jan Snor' en 2e Kamerlid).
|
(klik op afbeelding) Na het gemeentehuis als tijdelijk verblijf, waar het eerste kind Gerrigje wordt geboren, de 1e woning in Hoornaar, De Lage Giessen, thans nummer 35 van gezin M.E. Hoeijenbos en C.M. UIJL, hier in 1993 (?) door hen bezocht (klik op afbeelding voor Streetview 2016)
Geboorteaankondiging Gerry (Bron: Nieuwsblad voor Gorinchem en Omstreken dd 14-1-1948)
|
1954 - Verhuizing naar standplaats Oud-Vossemeer (eiland Tholen)
|
Merardus E. Hoeijenbos (1919 - 2006 ) als enige Rijkspolitieman in Oud-Vossemeer (Tholen) in de Schoolstraat, waar het gezin ook woonde, met zijn zoontje Abraham A. (1952), ca. 1956 (foto privécollectie familie Hoeijenbos)
Geboorten
Plaatselijke afdeling van de Bond voor Veilig Verkeer
Johannes Jan Versluys (1901 -1969) was burgemeester van Oud-Vossemeer van 1934 - 1969 en samen met Merardus E. Hoeijenbos initiatiefnemer voor de oprichting van de plaatselijke afdeling van de Bond voor Veilig Verkeer, het latere Veilig Verkeer Nederland (VVN).
|
Aankondiging verkeerscursus door M.E. Hoeijenbos (Bron: Eendracht-Bode, dd 26-9-1957)
|
Bromfietscursus (Bron: Zeeuwsch Dagblad, dd 28-12-1957)
|
Installatie van burgemeester mr. Johannes Jan Versluijs (1901-1969)(burgemeester 1934 - 1969) in het Ambachtsherenhuis te Oud-Vossemeer (Foto: Fotopersbureau 't Zuiden, dd 11-4-1934)(archieftholen.nl)
|
Bekendmaking afscheid van Merardus E. Hoeijenbos als secretaris-penningmeester van de plaatselijke afdeling van de Bond Voor Veilig Verkeer in de Eendracht-Bode van dd 16-5-1958
|
In 1989 wordt Merardus E. Hoeijenbos genoemd bij de mede oprichting van de VVN-afdeling in Oud-Vossemeer bij de huldiging van een lid uit die periode(Bron: Eendrachtbode, dd 22-6-1989)
|
Duivenmelkerij
Merardus E. Hoeijenbos is lid van Postduivenvereniging 'De Zwaluw' te Oud-Vossemeer en neemt deel aan wedvluchten, vnl. vanuit Frankrijk.
Merardus E. Hoeijenbos, als duivenmelker in de Eendracht-Bode , dd 18-5-1956
Trugkieke 23 februari 2011: Dorpsfilm Oud-Vossemeer 1. (Bron: omroepzeeland.nl)
|
Merardus E. Hoeijenbos, als duivenmelker in het Zeeuwsch-Dagblad, dd 24-5-1956
Uitslag duivenwedvlucht vanuit St. Quintin, in de Eendracht-Bode van dd 24-8-1956
Een NL postduif (ring) die mogelijk in Frankrijk gelost uitgeput in het water van de Boven-Schelde bij Mortagne-du- Nord (N-Frankrijk) terecht is gekomen. Door auteur, de zoon van Merardus 'de duivenmelker', met de puts (boordemmer) uit het water gehaald en in de zon te drogen gezet. Gered! (dd 26-6-2011)
|
Merardus E. Hoeijenbos als duivenmelker, in de Eendracht-Bode, dd 3-8-1956
In deel 2 van de op deze pagina getoonde film van de Omroep Zeeland wordt in 1962 een vooraanstaand postduivenmelker van de PV 'De Zwaluw' uit Oud-Vossemeer geïnterviewd.
Trugkieke 25 februari 2011: Dorpsfilm Oud-Vossemeer 2. (Bron: omroepzeeland.nl)
| ||||
Vertrek gezin Hoeijenbos naar Breskens, vertrekkende postcommandant vervangen door binnenkomende Rijkspolitie collega L.J. Nelis (Eendracht-Bode, dd 18-7-1958)
|
Bij het bekijken van de twee filmpjes genaamd 'Trugkieke in Oud_Vossemeer' (Youtube) en het lezen van de bijbehorende tekst (pdf) worden meerdere locaties en namen herkend, waaraan herinneringen verbonden zijn. Daar beide filmpjes in 1962 zijn vervaardigd op het moment dat Merardus E. Hoeijenbos net is afgelost door Rijkspolitieman L.J. (Leen) Nelis, (zie krantenknipsel) zie je Leen inmiddels verkeersles geven in de Openbare school die was gelegen op de hoek Schoolstraat/Molenstraat. In diezelfde Schoolstraat was het gezin Hoeijenbos woonachtig. Bij vergelijking van een fragment van het filmpje in de Schoolstraat worden zowel de huizen- als de openbare school getoond. De op deze pagina getoonde foto van Merardus E. Hoeijenbos in uniform, met zoontje, is te vergelijken met het fragment.
Een andere foto van het zoontje van Merardus op de motor is bij smederij Jan Gelok, Molenstraat 11, welke was gevestigd tegenover de Openbare School. Dit pand is nog steeds (sept. 2018) in gebruik door Gelok en Zn J,, (diamantzagen - koperslagerijen - verchromen -). De smederij wordt in een fragment getoond, tevens de benzinepomp. |
Smederij GELOK. Gelok, Anthonie Johannes, (Sint Philipsland 15-5-1875 - † Oud-Vossemeer 6-12-1951) Anton is een zoon van de smid en wagenmaker Jan Gelok uit Sint-Philipsland. Het gezin Gelok vestigt zich in januari 1878 in Oud-Vossemeer. Anton Gelok is smidsknecht in Colijnsplaat (1892), Kortgene, Neerlangbroek (1896/97) en in Kruiningen (1898). In Neerlangbroek maakt hij hekwerken voor de plaatselijke kastelen en buitenplaatsen. Gelok ontwikkelt zich tot een bekwaam vakman, die zowel het boerensmidswerk als het siersmeedwerk goed beheerst. In 1898 komt hij naar Oud-Vossemeer en neemt de smederij in de Molenstraat over van de failliete J.J.W. Tack. Gelok maakte in klein aantal krulschaatsen .De schenkel smeedt hij van Zweeds ijzer, waarop het staal wordt ingelast. Het is een schaats met een grote krul en een korte hak. De houten, die vioolvormig zijn, worden gemaakt door zijn broer die wagenmaker is. Later worden alleen nog Friese schaatsen verkocht, voornamelijk van Nooitgedagt. In 1935 neemt zijn zoon het bedrijf over. (Bron: Van Glis tot Klapschaats, 2001)
Wapen familie Van Roosevelt in Ambachtsherenhuis Oud-Vossemeer (Bron: staatspareltjes.nl)
|
Op het eiland Tholen liggen niet alleen de roots van de familie UIJL.
Oud-Vossemeer wordt vaak genoemd als de plaats waar mogelijk de voorouders van de vroegere Amerikaanse presidenten Theodore Roosevelt en diens bekendere verre neef Franklin Delano Roosevelt vandaan kwamen. Zeker is dat zij afstamden van de Nederlander Claes Martensen van Rosenvelt, die rond 1650 in het huidige New York voet aan land zette. Mogelijk van het Zeeuwse eiland Tholen, waar tussen Poortvliet, Tholen en Oud-Vossemeer een hoek grond lag die al in 1481 als het Rosevelt bekend stond. |
Smidsklokje Oud-Vossemeer (Bron: Staatspareltjes.nl)
|
|
Oud-Vossemeer is de afgelopen eeuw diverse malen bezocht door de Amerikaanse Roosevelts. Een neef van president Theodore Roosevelt kwam er in 1929 en 1934 bij zijn naspeuringen naar de familiegeschiedenis. Eleanora, de weduwe van president Franklin Delano Roosevelt, bracht in 1950 een bezoek aan het dorp. Onder andere in 2000, 2003 en 2006 bekeken reisgezelschappen Roosevelt-nazaten de plaats waar misschien hun 'roots' lagen.
(Bron: VVVZeeland.nl) 
Bron: Provinciale Zeeuwse Courant, dd 25-4-1958, pagina 2
|
Voormalige Ambachtsherenhuis Oud_Vossemeer Het gebouw aan de Raadhuisstraat is tweehonderdvijftig jaar oud. Het heeft in het verleden onder meer gediend als gerechtsgebouw en gemeentehuis. Tegenwoordig biedt het volgens velen mooiste pand van Oud-Vossemeer onderdak aan het Roosevelt Informatiecentrum (Bron: PZC.nl)
Bron: De Schakel, dd 2-5-1958
Breskens vanaf 1-5-1958
|
1958 - Verhuizing naar standplaats Breskens (Zeeuws - Vlaanderen)
(Bron: opbresjes.nl)
De familie Merarardus E. Hoeijenbos (1919) (nr. 1), zijn echtgenote Cornelia M. Hoeijenbos-Uijl (1919) (nr.2) met het gezin, 6 kinderen, en opa Abraham Antonie (1875) (nr. 3), zoon/broer Huibert (1905) (nr.5), zijn echtgenote Marrigjee Hoeijenbos-van Klaveren (1907) (nr. 4)) en Neeltje van Oel-Hoeijenbos (1934) (nr.6) op het adres Langeweg W-1 te Breskens (Zeeuws-Vlaanderen), 1958.
(Bron: De Schakel, dd 31-3-1961)
|
3e woning in Breskens, een boerderijtje, aan de Langeweg w1. (klik op afbeelding voor Streetview)
Bekendmaking bevordering in de volgende standplaats Breskens (Zeeuws-Vlaanderen) van Merardus E. Hoeijenbos in de Schakel van 1-7-1960
Auteur
Buiten het feit dat auteur in de vijftiger jaren enige jaren in Breskens woonachtig mocht zijn blijkt later dat zowel een luitenant der Mariniers, (J.L de Koster) hoofd opleiding Eerste Militaire Vorming bij het Korps Mariniers van auteur (1968) als wel een adjudant hoofd praktijkopleiding bij de politie Rotterdam (A.F. Roets) (1977) afkomstig- en woonachtig in Breskens te zijn. Op meerdere pagina's van deze website wordt over hen gesproken. |
In Breskens, nabij de vuurtoren, een uit de dierentuin te Lokeren ontsnapte hyena met zijn Rijkspolitie-karabijn neergeschoten
|
Aardwolf (Bron: Wiki)
|
(Bron: Het Vrije Volk, dd 12-6-1959) Na activeren krantenartikel wordt leesbare tekst getoond.
Drijfjacht naar de aardwolf/hyena (Bron: PZC)
Vuurtoren van Breskens en strand aan de monding van de Westerschelde, ten westen van de dorpskern nabij de Scheldeveste. Merardus E. Hoeijenbos onderhield in zijn Rijkspolitie periode in Breskens en later vanuit zijn 2 zomerhuisjes daar, regelmatig contact met de vuurtorenwachter genaamd J. Jansen (Bron: Wiki)
|
(Bron: IJmuider Courant | 1959 | 12 juni 1959 | pagina 19)
(Bron: Panorama, nummer 28, 1959)
Trugkieke , dorpsfilm Breskens 1963. (Bron: omroepzeeland.nl)
|
(Bron: Nieuwsblad van het Noorden, dd 23-6-1959)
(Bron: PZC)
Zomerhuisjes in Breskens
(Bron: Trouw, dd 17-4-1965)
|
1961 - Verhuizing naar Kwintsheul (gemeente Wateringen) (Westland)
Zomerhuisjes
|
|
Duidelijk is dat Merardus E. Hoeijenbos meerdere hobby's had, zoals het duivenmelken en het sleutelen aan auto's. Net uit Breskens vertrokken naar Kwintsheul zag hij tijdens diverse surveillances in Wateringen en Kwintsheul voldoende om weer een idee voor een andere hobby op te vatten. In Wateringen werd een houten huisje gedemonteerd en met een vrachtwagen naar camping 'Zeebad' te Breskens overgebracht en weer opgebouwd (ca. 1965).
Dit huisje werd 'Hier is 't' genoemd. Later (ca . 1966) werd er nog een huisje aan toegevoegd welke de naam 'DX 11'. kreeg. Het gezin Hoeijenbos maakte ruim gebruik van de huisjes en konden in Breskens meerdere vakanties worden gehouden. Camping 'Zeebad', is inmiddels genaamd (Roompot) 'Vakantiepark Zeebad' dat bestaat uit 3 verschillende parken, t.w. Strandpark Breskens, Scheldeveste en Fort Soleil. Op loopafstand is het strand het Halve Maantje gelegen. |
Strandpark Scheldeveste te Breskens:
Breskens kwam door de gunstige ligging aan de Westerschelde tot bloei. In de loop der eeuwen is er veel gestreden om deze vissersplaats, de forten rondom Breskens getuigen hier nog van. Van fort Frederik Hendrik is vandaag de dag niets meer terug te vinden, maar op precies dezelfde plek als waar ooit het fort stond, is Strandpark Scheldeveste gebouwd. Om de historie van het gebied te benadrukken is de oorspronkelijke gracht, die rondom het fort lag, behouden en versterkt door de aangelegde waterpartijen.
Strand het Halve Maantje ligt bij Breskens aan de Westerschelde. Het Halve Maantje vormt samen met 't Fort en 't Zandertje, één aangesloten strand. Het ligt vlak naast de Veerhaven van vissersdorp Breskens.
De zwart-witte vuurtoren van Breskens ligt aan de andere kant van het strand. De buitendijks liggende Panoramaweg biedt prachtig uitzicht op de vuurtoren en de stranden. Vanuit de Veerhaven Breskens vaart een fiets-voetveer naar Vlissingen.
Het vissersdorp Breskens is de maritieme badplaats bij uitstek. Het dorp heeft een eigen vissershaven en een jachthaven met 850 ligplaatsen. Zowel toeristen als Bressiaanders weten strand het Halve Maantje goed te vinden in zomer èn winter.
Breskens kwam door de gunstige ligging aan de Westerschelde tot bloei. In de loop der eeuwen is er veel gestreden om deze vissersplaats, de forten rondom Breskens getuigen hier nog van. Van fort Frederik Hendrik is vandaag de dag niets meer terug te vinden, maar op precies dezelfde plek als waar ooit het fort stond, is Strandpark Scheldeveste gebouwd. Om de historie van het gebied te benadrukken is de oorspronkelijke gracht, die rondom het fort lag, behouden en versterkt door de aangelegde waterpartijen.
Strand het Halve Maantje ligt bij Breskens aan de Westerschelde. Het Halve Maantje vormt samen met 't Fort en 't Zandertje, één aangesloten strand. Het ligt vlak naast de Veerhaven van vissersdorp Breskens.
De zwart-witte vuurtoren van Breskens ligt aan de andere kant van het strand. De buitendijks liggende Panoramaweg biedt prachtig uitzicht op de vuurtoren en de stranden. Vanuit de Veerhaven Breskens vaart een fiets-voetveer naar Vlissingen.
Het vissersdorp Breskens is de maritieme badplaats bij uitstek. Het dorp heeft een eigen vissershaven en een jachthaven met 850 ligplaatsen. Zowel toeristen als Bressiaanders weten strand het Halve Maantje goed te vinden in zomer èn winter.
Centraal bureau voor Fietsen
(Bron De Stem, dd 16-3-1968)
Marinus (Rinus) UIJL (1922 -2013)
|
Activiteit met zwager Marinus UIJL
Dit boek van de hand van Adriaan HOEIJENBOS (1950), de zoon van Merardus en Cornelia, beschrijft o.m. de woelige oorlogsjaren, zijn werk bij de douane en anekdotes van de familie, van zijn oom Marinus UIJL (1922 - 2013) waarin ook een leuke anekdote met de zwager van Marinus, Merardus E. HOEIJENBOS (1919 - 2006).
|
Nieuwe Leidsche Courant, dd 11-5-1968, pagina 4.jpg
=Één van de broers van C.M. Hoeijenbos - Uijl
Marinus UIJL (Marien) (Marinus UIJL)
Professionele autospuiters?
Een andere activiteit pleegde Merardus met zijn zwager Marinus (Rinus) UIJL (1922 Poortvliet - 2013 Rotterdam-Pernis). Marinus was gehuwd met een telg van de bekende zakenfamilie ROOBOL van wie het bedrijf zodanig expandeerde dat een groot wagenpark ontstond. Op een bepaald moment hadden Merardus en Marinus zich opgeworpen om 'de busjes wel even te spuiten'. Deze moesten in een dergelijk bedrijf toch allemaal dezelfde kleur hebben. |
Na alle autosleutel activiteiten en spuiten dachten ze van elkaar het vak autospuiten te beheersen. Echter nadat enige auto's na de spuitactie waren opgedroogd bleek er duidelijk in plaats van een spiegelgladde- er een sinaasappelstructuur te zijn ontstaan. Dit en nog meer wetenswaardigheden zijn na interviews van Rinus door Adriaan Hoeijenbos (1950) (zie cover en familiefoto nr. 9) in boekvorm weergegeven met als titel:
Persoonlijke lijfwacht van de toenmalige Minister van Justitie Mr. A.A.M. (Dries) van Agt
(Bron: De Stem, dd 18-2-1972)
|
Vlnr. minister-president Biesheuvel, minister Van Agt en staatssecretaris Grosheide tijdens het Kamerdebat over de Drie van Breda. De ‘Drie van Breda’ waren de laatste drie gevangen Duitse oorlogsmisdadigers. De drie hadden levenslang gekregen en zaten al 27 jaar vast in de gevangenis van Breda. Volgens minister Van Agt kon het ‘geen in onze strafrechtspleging erkend doel’ meer dienen als ze langer vast zouden zitten. Een ruime meerderheid van de Tweede Kamer dacht er net zo over.(Bron:tweedekamer.nl)
Op het Binnenhof droegen demonstranten borden met namen van concentratiekampen met daarachter het aantal slachtoffers en spandoeken met leuzen als ‘Slaap zacht Van Agt’. Rabbijnen zongen er tussen biddende joodse jongeren. Van Agt, die vanaf 18 februari een lijfwacht had en stapels dreigbrieven ontving, arriveerde onder zware bewaking. Toen premier Biesheuvel een paar minuten later over het Binnenhof liep, werd hij uitgemaakt voor moordenaar, fascist en ploert. Van Agt hield vast aan zijn standpunt. Wel wilde hij onderzoeken of verdere behandeling van de slachtoffers mogelijk was. Medewerking verleend aan de totstandkoming van Deel III voor de Rijksdienst voor het Wegverkeer (RDW) (1975-1995)
|
- Merardus heeft mede een methode geadviseerd om fraude met kentekenbewijzen tegen te gaan, dit heeft uiteindelijk geleid tot de invoering van Deel III.
|
A.N.W.B. stelt minister nieuwe kentekenregeling voor
DEN HAAG — De ANWB heeft in een uitvoerig rapport aan de minister van Verkeer en Waterstaat een voorstel gedaan tot herziening van de huidige kentekenregeling. De regeling is zo ontworpen, dat de wegenverkeerswet niet behoeft te worden gewijzigd. De AN WB is overgegaan tot 't ontwerpen van een nieuwe regeling, omdat in de praktijk duidelijk is gebleken, dat de huidige regeling niet voldoet, aldus deelt de toeristenbond mee. Het voorstel tot herziening van de huidige regeling houdt o.a. in, dat in plaats van een tweedelig kentekenbewijs, een driedelig bewijs noodzakelijk zal zijn. (Bron: Nederlands dagblad : gereformeerd gezinsblad / hoofdred. P. Jongeling ... [et al.], dd 03-02-1970) |
Overschrijvingsbewijs: KOPIE deel III
|
(Bron: Leidsch Dagblad, dd 20-11-1974)
|
Kentekenbewijs deel III zoals in gebruik tot 1996 (wiki)Voor 1975 bestond het kentekenbewijs uit twee delen, deel I, de voorloper van het huidige deel IA, en deel II, de voorloper van het huidige deel IB. Veel motorvoertuigen stonden niet goed geregistreerd, en om dit te kunnen controleren werd deel III en Kopie deel III ingevoerd. Deel III moest in een speciaal klevend hoesje achter de voorruit geplaatst worden. Dit hoesje beschermde het deel III tegen zonlicht. Het deel III moest ieder jaar vernieuwd worden, en hiervoor moest jaarlijks een bedrag betaald worden waarna het werd thuisgestuurd. De kopie deel III werd maar eenmaal afgegeven, en moest thuis bewaard worden. Bij personenauto's was de kant van deel I en deel II waarop de voertuiggegevens stonden geel, bij bedrijfsauto's was dit grijs. Daarom werd er gesproken van respectievelijk een geel en een grijs kenteken.
Bij deel III stond in een lichte kleur een P bij personenauto's, een B bij bedrijfsauto's en een M bij motorfietsen, daarnaast was er nog een versie met H bij zgn. Groene nummerborden van handelaren, gevolgd door de twee laatste cijfers van het jaartal. Ieder jaar was de kleur anders, zodat bij controle makkelijk te zien was of het deel III van dat jaar achter de voorruit bevestigd was. Het deel III is met ingang van 1996 afgeschaft.
|
Eenmaal woonachtig in Kwintsheul (gemeente Wateringen), thans de gemeente Westland, is de trek naar Breskens nog zo groot dat in Wateringen een leegstaand houten huis wordt gekocht en in delen naar Breskens vervoerd en vervolgens door Merardus E. Hoeijenbos weer opgebouwd. Hij noemde dit huisje 'Hier is't'. Het uit 6 kinderen bestaande gezin Hoeijenbos - Uijl ging daar in de zomerperiode enige jaren achtereen naartoe. Het huisje werd buiten die periode verhuurd. Later wordt er nog een zomerhuisje aan toegevoegd. Deze krijgt de toepasselijke naam 'DX-11'.
|
In 2012 wordt aan de Zeeuwse kust bij Breskens en dijkverzwaring uitgevoerd en wordt het nieuwe natuur- en recreatiegebied 'Waterdunen'. aangelegd. Onder meer het Waterschap en de provincie Zeeland hebben dit gebied ingericht zoals een verbrede duinenrij en het unieke natuur- en recreatiegebied.
Wat nog wel een leuke aanvulling is op deze pagina is het feit dat Merardus Hoeijenbos gehuwd met Cornelia Uijl, zoals hiervoor is aangegeven, vanuit Hoornaar in de Alblasserwaard, waar zij na hun huwelijk zijn gaan wonen,op 1-8-1954 naar Oud-Vossemeer op het eiland Tholen zijn verhuisd. Het eiland waar de familie UIJL haar wortels heeft.
In Oud-Vossemeer is Merardus werkzaam voor het Korps_Rijkspolitie. In deze plaats zijn nog twee kinderen geboren. Merardus, die heel nauw met de burgemeester samenwerkte, was daar op meerdere fronten actief. Dit wordt aan de hand van de geplaatste afbeeldingen en krantenartikelen bevestigd. Ook de verhuizing, zeg maar overplaatsing als politieman, naar de Zeeuws Vlaamse plaats Breskens, op 1-5-1958 wordt hier weergegeven. Auteur mocht dit allemaal meemaken. |
In die periode, vanaf 1952 werden de huisje op het park en camping opgebouwd rond een (Schelde)veste, een der oudste van Zeeland.
Het park was gelegen aan de monding van de Westerschelde, net ten westen van de vissers- en havenplaats Breskens, gebouwd binnen de vestingsgrachten, ook wel vestes genoemd, van het voormalige Fort Frederik Hendrik Eerst bestond dit nog uit enkele treinstellen en eenvoudige zomerhuisjes.later begon het massatoerisme in de 2e helft van de 20e eeuw verder vorm te krijgen. Breskens kwam door de gunstige ligging aan de Westerschelde tot bloei. In de loop der eeuwen is er veel gestreden om deze vissersplaats, de forten rondom Breskens getuigen hier nog van. Van fort Federik Hendrik is vandaag de dag niets meer terug te vinden, maar op precies dezelfde plek als waar ooit het fort stond, is Strandpark Scheldeveste gebouwd. Om de historie van het gebied te benadrukken is de oorspronkelijke gracht, die rondom het fort lag, behouden en versterkt door de aangelegde waterpartijen.
|
|
Merardus E. Hoeijenbos is wonende in Kwintsheul in 1979 met pensioen bij de Rijkspolitie gegaan en heeft daar in het dorpshuis 'Kastanjehof' afscheid genomen.
Kwintsheul, Berestein 7 Afbeelding: Rijkspolitie Landgroep Wateringen | Kwintsheul | Westland | District Den Haag - (ca. 1976)
Staand: Administrateur Van Wijngaarden, Groepscommandant W.A.J. Jansen, Hofman, Kramer, Merard E. HOEIJENBOS, Gerard Van Ardenne, Goeree, Van der Meulen, Jan Jacob Van der Kooy, Turenhout, Wim J. Schewe (1943), Geknield: John Broeseliske, Nel Groen, Siemen O. Van der Goot, René Van der Rassel, jan Van der Burgh (RIP) en De Fouw. (Afbeelding collectie Siemen O. Van der Goot) Voor toenmalige Rijkspolitiebureua aan het Guldeland te Wateringen. Dit is inmiddels verbouwd tot een wooncomplex bestaande uit 8 appartementen. Op de achtergrond de appartementen van Terra Nova waar C.M. Hoeijenbos - Uijl de laatste jaren van haar leven gewoond heeft. |
Afbeeldingen Merardus gedurende de periode in Kwintsheul (gemeente Wateringen), thans Westland
|
Klik hier
***********************Einde**********************
